Alex

Alex

email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Roditis 2012 Τάτσης

Roditis 2012 Τάτσης

Περιοχή:Γουμένισσα, Π.Γ.Ε. Μακεδονία
 
Ποικιλία: ΡοδίτηςΑπό το 1998 η καλλιέργεια των αμπελιών στο Κτήμα Τάτσης είναι πιστοποιημένη βιολογικά, και από το 2002 καλλιεργούνται με την μέθοδο της βιοδυναμικής καλλιέργειας, με στρεμματική απόδοση από 300 έως 700 κιλά ανά στρέμμα.
 
Ο Ροδίτης 2012, ζυμώθηκε μαζί με τα στέμφυλα, με τις αυτόχθονες ζύμες του σταφυλιού για 32 ημέρες σε ανοιχτή δεξαμενή. Στη συνέχεια παρέμεινε σε δρύινα βαρέλια για 12 μήνες και εμφιαλώθηκε αφιλτράριστο. Επίσης σημαντικό είναι να αναφέρουμε ότι από την οινοποίηση μέχρι την εμφιάλωση δεν χρησιμοποιήθηκε καθόλου θειώδες.Λόγω της περιεκτικότητας του σε φαινολικά, της αρωματικής του σύνθεσης και δομής το κρασί αυτό μπορεί να συνδυαστεί με μια μεγάλη ποικιλία πιάτων. Εκτός από αλμυρά, καπνιστά, ώριμα τυριά και αλλαντικά μπορεί να πετύχει άριστο συνδυασμό με πιάτα της μαροκινής κουζίνας, πιάτα με ζύμωση kimchi και παραδοσιακή ιαπωνική κουζίνα, όπως πχ. φασόλια σόγιας που έχουν υποστεί ζύμωση(Natto).
 
 
2343043060

 
 
 
Παραδοσιακά Λουκούμια Σύρου "Συκουτρής" [βίντεο]

Παραδοσιακά Λουκούμια Σύρου "Συκουτρής" [βίντεο]

Συριανό Λουκούμι
«Μια γλυκιά ιστορία στα αλμυρά νερά του Αιγαίου»
 
Προέλευση: από Μικρά Ασία – Κωνσταντινούπολη
Ονομασία: Λουκούμι, από την τουρκική λέξη lokum και χαρακτηρίζεται γλύκισμα από ζάχαρη και άμυλο. 
Αναφορά στο λουκούμι γίνεται σε έγκριτα λεξικά. 
Στη Σύρο έφθασε η τέχνη της παρασκευής του με τους πρώτους πρόσφυγες από τη Χίο, λέγεται δε, ότι η πρώτη καζανιά μπήκε το 1832. Η πρώτη επίσημη σφραγίδα λουκουμοποιού εμφανίζεται το 1837, του Σταματελάκη. 
H τουρκική λέξη επικράτησε διεθνώς, γιατί πολύ πριν από το 1832 το προϊόν αυτό είχε γίνει γνωστό στον κόσμο από την παραγωγή του στην Τουρκία. Οι τεχνίτες λουκουμιού ήταν κυρίως Χιώτες που μετέφεραν την τέχνη τους στην Πόλη, όπου παρασκεύαζαν το λουκούμι εκεί και τη μετέδωσαν στις επόμενες γενιές όπως την έμαθαν και αυτοί από τους προγόνους τους. 
Δεν είναι τυχαίο πως τα ραχάτ μαστίχας και ροδοζάχαρης με αμύγδαλο ήταν τα πρώτα και πιο σημαντικά λουκούμια από την Τουρκία και τη Σύρο, πρώτες ύλες που μαζί με την μαστίχα αφθονούσαν στην Χίο.
Τα συστατικά των λουκουμιών, λίγα και απλά: νερό, ζάχαρη και άμυλο. 
Για πολλές δεκαετίες το λουκούμι παρασκευάζεται με ένα και μόνο σταθερό τρόπο. Η Παρασκευή, ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια, ήταν δύσκολη και απαιτούσε γνώση και μεράκι. Από το 1970 και μετά, τα εργαστήρια έχουν κάπως εκσυγχρονιστεί (καύσιμα, τρόπος κένωσης, μεταφορά κτλ), όχι όμως και η τεχνική. 
Τα τρία βασικά υλικά βράζουν μέσα σε μπακιρένια καζάνια σε χτιστά τζάκια με πυρότουβλα ή παλαιότερα με λάσπη και πέτρα και ο λουκουμοποιός είναι υποχρεωμένος να τα ανακατεύει συνεχώς μέχρι να διαπιστώσει με έναν μοναδικό τρόπο από την πείρα του, ότι είναι έτοιμο για κατέβασμα από το τζάκι. Έπειτα το αδειάζει σε ένα ξύλινο τελάρο (λαμαρίνα), στρωμένο με αλεύρι και μένει εκεί μέχρι να κρυώσει. 
Την επόμενη ημέρα τεμαχίζεται με μεγάλες σιδερένιες μαχαίρες πάνω σε πάγκο στρωμένο με άχνη ζάχαρη (λουκουμόσκονη). Από το καζάνι μέχρι τα χέρια του καταναλωτή, το λουκούμι περνά από διάφορα στάδια: κόψιμο, τοποθέτηση σε χαρτονένια κουτιά, ζύγισμα, ξεσκόνισμα, σφράγισμα, τύλιγμα με ζελατίνα, ετικέτες. 
Με την πάροδο των χρόνων, πλήθυναν οι ποικιλίες της γεύσης του λουκουμιού. Μαστίχα, τριαντάφυλλο, περγαμόντο, ροδοζάχαρη, μανταρίνι, καρύδα ινδική, αμυγδάλου, φιστικιού, καρυδιού κλπ. 
Το διάσημο, από την αρχή, συριανό λουκούμι, κρατά επάξια και μόνιμα πλέον το ρόλο του πρεσβευτή για τη Σύρο, που την έκανε γνωστή σ’ όλο τον κόσμο.
Το στοιχείο που έκανε ασυναγώνιστο το συριανό λουκούμι, λέγεται πως είναι το νερό. Σε ένα νησί άγονο, άνυδρο, το υφάλμυρο από τις λιγοστές πηγές νερό, έδωσε την επιτυχημένη και μοναδική ταυτότητα στο προϊόν αυτό που πολιτογραφήθηκε πλέον συριανό. Δοκιμάστηκε δε, να παραχθεί λουκούμι με βρόχινο και πηγαδίσιο νερό σε άλλη πόλη με άλλο κλίμα και ωστόσο απέτυχε. Λουκούμια κατασκευάζονται σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού, ένα όμως είναι το μοναδικό, το συριανό. 
Γύρω από το λουκούμι αναπτύχθηκαν πολλά άλλα επαγγέλματα. Από την Μικρασιατική Καταστροφή και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’60, υπήρχαν πολλές βιοτεχνίες λουκουμιών στην Σύρο και πολλά καταστήματα πώλησής του στην παραλία που απασχολούσαν πολύ προσωπικό, Συνήθως, οι βιοτεχνίες ήταν οικογενειακές επιχειρήσεις και η τέχνη περνούσε από γενιά σε γενιά. Υπάρχουν δε βιοτεχνίες που η ζωή τους άρχισε στη Σμύρνη πολύ πριν την καταστροφή και για τέταρτη γενιά συνεχίζεται στη Σύρο. 
Ο πρώτος επίσημος Σύνδεσμος ιδρύθηκε στην Σύρο το 1942 με προστάτιδα την Αγία Γλυκερία που εορτάζει στις 13 Μαΐου (αναφέρεται στο 1ο καταστατικό στου Συνδέσμου του). Αργότερα, άτυπα, προστάτης Άγιος ορίσθηκε ο Άγιος Αθανάσιος (18 Ιανουαρίου) λόγω της ύπαρξης της ομώνυμης πηγής στην Άνω Σύρο. 
Το λουκούμι, πέρα από αντιπροσωπευτικό δώρο του νησιού, έπαιξε επίσης κοινωνικό, θρησκευτικό και οικογενειακό ρόλο. Όλοι θυμούνται το αυτοσχέδιο φουρνάκι με τα κάρβουνα που με αχνισμένα τα τζαμάκια του, διατηρούσε ζεστό το ψαθουράκι με το λουκούμι μέσα του. Προσφιλές προσφάι για τους δεκάδες εργάτες που το αγόραζαν πρωί πρωί πριν σφυρίξει η μπουρού του εργοστασίου. Είναι παρόν στους γάμους, στις γιορτές, στα μνημόσυνα. Κανένας ταξιδιώτης δεν νοείται να περάσει με το καράβι από το νησί και να μην αγοράσει ένα κουτί λουκούμι από τους καλαθατζίδες με τις άσπρες μπλούζες που κυριολεκτικά σκαρφαλώνουν στα πλοία. 
Επίσης, κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το άλλο συριανό προϊόν των λουκουμοποιών, τη χαλβαδόπιττα με θυμαρίσιο συριανό μέλι και φρεσκοψημένο αμύγδαλο. 
Όλοι οφείλουμε να σεβαστούμε την παράδοση. Αυτή μας διδάσκει πως, ακόμη και ένα προϊόν, όπως το συριανό λουκούμι, αν δεν αλλοιωθεί για οικονομικούς λόγους, μπορεί να κρατήσει για πάντα το βάρος του ονόματος του τόπου που γεννήθηκε σαν ελληνικό προϊόν, της Σύρου. 
 
 Ντίνα Συκουτρή - Ανδριωμένου
 
 
 
 
 
Sapfo EVOO, Παπαδέλλης

Sapfo EVOO, Παπαδέλλης

Εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες η οικογένεια Παπαδέλλη διαγράφει τη δική της πορεία στον τομέα της παραγωγής ελαιολάδου και σήμερα έχει δυναμική παρουσία στην εγχώρια και τη διεθνή αγορά, προσφέροντας στον καταναλωτή το εξαιρετικά παρθένο ελαιόλαδο Σαπφώ Μυτιλήνης.
 Η “Παπαδέλλης Χαράλαμπος & ΣΙΑ Ο.Ε.” ξεκίνησε την επιτυχημένη πορεία της ως ατομική εταιρεία αρχικά, με έδρα την Πηγή της Λέσβου, ενώ σήμερα εδρεύει στη Θερμή Λέσβου, μετρώντας ήδη έξι χρόνια στο χώρο των εισαγωγών και εξαγωγών.
 Η εξαγωγική μας δραστηριότητα και η συνεργασία μας με μεγάλες εταιρείες της αγοράς επιδιώκουμε να συμβάλλει αποφασιστικά στην ανάδειξη του λεσβιακού ελαιολάδου παγκοσμίως.
 
Το 2012 αποκτήσαμε τη δική μας γευστική σφραγίδα, με την τυποποίηση του εξαιρετικά παρθένου Σαπφώ Μυτιλήνης, που είναι το εκλεκτό προϊόν της κοπιαστικής μας προσπάθειας για την προώθηση του φυσικού πλούτου της Λέσβου.
 Η εταιρεια μας συνεργάζεται με τρεις μεγάλες εταιρείες του εξωτερικού, δυο ισπανικές και μια ιταλική, οι οποίες έχουν τροφοδοτηθεί με 1100 τόνους εκλεκτού Μυτιληνιού ελαιολάδου. Παράλληλα, η “Παπαδέλλης Χαράλαμπος & ΣΙΑ Ο.Ε.” αποτελεί εδώ και χρόνια τον βασικό προμηθευτή δυο μεγάλων ελληνικών εταιρειών.
 
 
 
 
Φασολάκια με Χταπόδι Καρότα και Σέλινο

Φασολάκια με Χταπόδι Καρότα και Σέλινο

Υλικά
1 χταπόδι (περίπου 1 κιλό)
½ κιλό φασολάκια
2-3 καρότα κομμένα σε ροδέλες
3-4 φύλλα σέλινο
1 πιπεριά
2-3 κρεμμύδια χοντροκομμένα
φρέσκια ντομάτα
αλάτι
 
Βήματα
 
1.Εφόσον έχουμε πλύνει και καθαρίσει τα φασολάκια αρχίζουμε να τα βράζουμε. Βράζουμε το χταπόδι χωρίς τίποτε άλλο μέσα. Όταν τα φασολάκια θα έχουν μισοβράσει τότε ρίχνουμε τον ζωμό του χταποδιού, τα υπόλοιπα υλικά και τα πλοκάμια ολόκληρα αλλά δεν ανακατεύουμε.
 
2.Όταν σωθεί η σάλτσα σερβίρουμε τα φασολάκια κόβοντας τα πλοκάμια σε μικρά κομμάτια και γαρνίροντας με αυτά την πιατέλα γύρω γύρω.
 
 
 
 
Ο Βασίλης Πατσής είναι Σεφ και παρουσιάζει το "ΠΑΣ...ΜΑΓΕΙΡΕΥΟΝΤΑΣ" στην ΚρήτηTV! 
                                                                                                                       http://pasmageirevontas.gr
 
 
 
 
 
 
 
Αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα αλπικά τοπία της χώρας μας! Ένα μικρό καταπράσινο χωριουδάκι δίπλα σε μια υπέροχη και ιστορική λίμνη!

Αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα αλπικά τοπία της χώρας μας! Ένα μικρό καταπράσινο χωριουδάκι δίπλα σε μια υπέροχη και ιστορική λίμνη!

Αρκετά είναι τα χωριά στην Ελλάδα με το όνομα Κρυσταλλοπηγή, αφού οι φυσικές πηγές με τα κρυστάλλινα νερά, δεν είναι λίγες στη χώρα μας.
 
Ένα από αυτά είναι και η Κρυσταλλοπηγή Θεσπρωτίας, ένα μικρό καταπράσινο χωριό, κοντά στην πόλη της Παραμυθιάς, με ιστορία η οποία δεν ξεπερνά τα 70 χρόνια και μόνιμους κατοίκους που δεν υπερβαίνουν στους 400.Στα πόδια του βρίσκεται η πανέμορφη λίμνη Χότκοβα.
Εκεί και σύμφωνα με τα γραφόμενα του έλληνα αρχαιολόγου Σωτήρη Δάκαρη, βρέθηκαν τα ίχνη οικισμού καθώς και κάλυμμα σαρκοφάγου- ευρήματα τα οποία χρονολογούνται στα ρωμαϊκά χρόνια.
Πολλά είναι τα μέρη που μπορεί κανείς να επισκεφθεί στην Κρυσταλλοπηγή Θεσπρωτίας: τις φημισμένες πηγές της, τον λεγόμενο «Πλάτανο του αράπη», τον υπεραιωνόβιο πλάτανο στο κοίλωμα του οποίου κρύβεται το μικρό εκκλησάκι της Παναγιάς της Πλατανιώτισσας.
Μπορεί κανείς να επισκεφθεί το μνημείο στον Άγιο Θεόδωρο, το οποίο είναι αφιερωμένο στη φονική μάχη που έλαβε χώρα στις 30/6/1944 μεταξύ των αντιστασιακών και των γερμανών και Αλβανοτσάμηδων συνεργατών τους. Αλλά και ο παραδοσιακός νερόμυλος ΝΤΟΥΜΑ όπου οι ντόπιοι συνήθιζαν να πλένουν τις φλοκάτες τους, αποτελεί σπουδαίο δείγμα της ομορφιάς του χωριού.
Όπως πολύ συχνά συμβαίνει, το χωριό όπως και η ευρύτερη περιοχή έχει υποστεί πολλές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου και την επίδραση της ιστορίας.
Η Κρυσταλλοπηγή είναι ο νέος οικισμός που δημιούργησαν οι κάτοικοι της κοινότητας Σέλλιανης, μετά το τέλος του δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.Η Σέλλιανη, η άλλοτε μητρόπολη του χωριού η οποία βρίσκεται σε απόσταση περίπου μιας ώρας περπάτημα από την Κρυσταλλοπηγή, γνώρισε την κτηνωδία του πολέμου. Κατά τη διάρκεια του πολέμου βομβαρδίστηκε με πρωτόγνωρη αγριότητα από γερμανικά αεροπλάνα, ως αντίποινα για τη συμμετοχή των κατοίκων της στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και μετέπειτα, πυρπολήθηκε από τους γερμανούς και τους Αλβανοτσάμηδες , που κατοικούσαν στον νομό Θεσπρωτίας.
Δυστυχώς, για τον σημερινό επισκέπτη της Σέλλιανης, το χωριό δεν παρουσιάζει κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το χωριό δεν κατοικείται πια και το μόνο που έχει απομείνει είναι ερείπια, δυο με τρεις κατοικίες ,και δυο εκκλησίες, οι οποίες και σώζονται μέχρι σήμεραΠριν τον πόλεμο όμως, η Σέλλιανη η ονομασία της οποίας λέγεται ότι προέρχεται από τους αρχαίους
Σελλούς, δεδομένου ότι και ο Σελλιέντες ποταμός της αρχαιότητας (σημερινός κοκιτός) δεν είναι πολύ μακριά της, απαριθμούσε περίπου 70 οικογένειες και 500 – 600 κατοίκους ,οι οποίοι διακρίνονταν για την εξυπνάδα τους , την δραστηριότητα τους , την έφεση τους στα γράμματα ,την ανδρεία και αγάπη τους για την ελευθερία, την οποία απέδειξαν πολλές φορές μέσα στην ιστορία.
Η αντίστασή τους ενάντια στους μεγαλοαγάδες της Παραμυθιάς Προνιάτων το 1879, η συνεισφορά τους στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 υπό την ηγεσία του κρητικού Μάρκου Δεληγιανάκη, αλλά και η αυτοθυσία που επέδειξαν κατά τη διάρκεια της εθνικής αντίστασης, μαρτυρούν την αποφασιστικότητα των κατοίκων της περιοχής.
Σύμφωνα μάλιστα με την παράδοση, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, γνωστός και ως Πατροκοσμάς, κατά τις περιοδείες του στην Ήπειρο, πέρασε και από την Σέλλιανη, γεγονός το οποίο πυροδότησε ανέκδοτες ιστορίες.
Σύμφωνα με την πρώτη, ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ενώ κοιμόνταν στο ύπαιθρο, τα παιδιά του χωριού τού έκλεψαν τα παπούτσια και τον άφησαν ξυπόλυτο.
Ακόμα σήμερα μάλιστα λέγεται ότι «οι Σελλιανίτες έκλεψαν τα παπούτσια του Άγιου Κοσμά».Σύμφωνα με τη δεύτερη εκδοχή, ο Άγιος Κοσμάς έτυχε να περνάει από τη Σέλλιανη κατά τη διάρκεια μιας τοπικής γιορτής.
Οι ντόπιοι καθώς διασκέδαζαν, είδαν από μακριά τον Άγιο Κοσμά αλλά δεν του έδωσαν τη δέουσα σημασία, καθώς τον πέρασαν για έναν συνηθισμένο καλόγερο.
Ο Πατρο- Κοσμάς, σαν είδε την αδιαφορία και την περιφρόνηση που τού έδειξαν είπε στη συνοδεία του: «Αφήστε τους αυτουνούς. Τα τραγούδια και οι χοροί θα τους μείνουν».Είναι αλήθεια λοιπόν ότι οι Σελλιανίτες έχουν ένα ξεχωριστό χάρισμα στο τραγούδι. Ίσως να οφείλεται στην ευχή ή την κατάρα του Πατρο-Κοσμά, κανείς δεν ξέρει.
Πάντως κάθε διασκέδαση στη Σέλλιανη άρχιζε με το τραγούδι «καλώς ανταμωθήκαμαν».
 
Καλώς ανταμωθήκαμαν, εμείς οι ντερτιλήδες
να κλάψομε τα ντέρτια μας και τα παράπονά μας.
Πάλι καλώς αντάμωσες, όσο ν’ ανταμωθούμε,
στον Αϊ-Λια, στον Πλάτανο, κοντά στην κρύα βρύση
 
ΠΗΓΗ:dinfo.gr
 
 
 
 
Απόσταγμα Οίνου Παλαιωθέν

Απόσταγμα Οίνου Παλαιωθέν

Παράγεται από σταφύλια Σιδερίτη που ωριμάζουν αργά το μήνα Νοέμβριο. Η επιλογή των σταφυλιών για απόσταξη είναι διαφορετική από τα οινοποιήσιμα σταφύλια.
  Όταν πρόκειται για απόσταξη οινοποιούμε άγουρα σταφύλια με υψηλή οξύτητα, χαμηλά σάκχαρα. Έτσι έχουμε ζυμώσεις πολύ καθαρές σε οσμές.
Το προϊόν που παράγεται έχει πολύ λεπτά δευτερογενή αρώματα (ανθοστομία) γεγονός που συντελεί στη δημιουργία ενός εκλεκτού αποστάγματος.
 
Η απόσταξη γίνεται σε Άμβηκα με μια μόνον απόσταξη όπου διαχωρίζουμε τα πρώτα (κεφαλές), τα τελευταία (ουρές) και κρατάμε τη μέση (καρδιά).
 Το παλαιώνουμε για δώδεκα χρόνια σε νέα γαλλικά δρύινα βαρέλια Limousin.
Κατά το στάδιο της παλαίωσης αναδεικνύεται ο πολυσύνθετος χαρακτήρας του προϊόντος.
Έτσι το παραδίδουμε στην απόλαυση του καταναλωτή.
 
 
 
 
Η αυτής μεγαλειότης Κρήτη (εκπληκτικό ολοκαίνουριο βίντεο)

Η αυτής μεγαλειότης Κρήτη (εκπληκτικό ολοκαίνουριο βίντεο)

Απέραντη, αρχαία, περήφανη και εντυπωσιακή. Η γενέτειρα του Δία και το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδος: η αυτής μεγαλειότης Κρήτη . Το πιο φλογερό ταπεραμέντο της Ελλάδας κατοικεί ακριβώς εδώ, ο πλούτος και το βάθος της ιστορίας της σε καθηλώνουν, όπως και το κάλλος των αμέτρητων κολπίσκων, των αρχαίων κάστρων και δρόμων, των ακτών και των ξενοδοχείων της.
   Είναι το νοτιότερο νησί της Ελλάδας, που το φως του ήλιου το λούζει ολόκληρο τον χρόνο.
Εδώ το καλοκαίρι ξεκινά τον Απρίλιο και τελειώνει στα τέλη Οκτωβρίου.
Η ζωή στο νησί κινείται σε χαλαρούς, ήρεμους ρυθμούς, ενώ παντού κυριαρχεί μια αρμονική ατμόσφαιρα.
Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Την Κρήτη την επιβουλεύτηκαν πολλοί κατακτητές.
Η αντίσταση στον ξένο εχθρό σφυρηλάτησε τον αυθεντικό Κρητικό χαρακτήρα: περηφάνια, ανεξαρτησία, πατριαρχικός τρόπος ζωής και μια μοναδική αντίληψη της έννοιας της τιμής που συνδυάζεται με μια εντυπωσιακή καλοσύνη και φιλοξενία. 
 
 
Απολαύστε το εξαιρετικό βίντεο που ακολουθεί…
 
 
 
 
 
Κουμανταρία: Το αρχαιότερο κρασί στον κόσμο παράχθηκε στη Λεμεσό το 3500 π.Χ και βρέθηκε σε όλα τα βασιλικά τραπέζια της Ευρώπης

Κουμανταρία: Το αρχαιότερο κρασί στον κόσμο παράχθηκε στη Λεμεσό το 3500 π.Χ και βρέθηκε σε όλα τα βασιλικά τραπέζια της Ευρώπης

Η κουμανταρία, αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά τοπικά προϊόντα της Κύπρου. Το γλυκόπιοτο λικέρ αναφέρεται σε κείμενα του Ησιόδου, η προέλευσή του όμως πάει πολύ πιο πίσω από την εποχή του μεγάλου ποιητή. Οι πρόσφατες έρευνες το ανάγουν στο 3500 π.Χ κάνοντάς το, το αρχαιότερο κρασί του κόσμου.Οι ανασκαφές
 
Το 1932 μία ομάδα αρχαιολόγων με επικεφαλής τον Πορφύριο Δίκαιο ανακάλυψε στη Λεμεσό έναν οικισμό από την Ύστερη Εποχή του Χαλκού. Είχε ωοειδή με στρογγυλά σπίτια και θραύσματα από πολλά αγγεία που ανήκαν σε φλάσκες (αγγεία στα οποία φύλαγαν κρασί και άλλα ποτά). Ωστόσο, λόγω της έλλειψης εργαστηρίων καθώς και του βασικού εξοπλισμού ανασκαφών ο πατέρας της κυπριακής αρχαιολογίας, Δίκαιος, δεν μπορούσε να απαντήσει στα βασικά ερωτήματα σχετικά με τη χρήση, τη χρονολογία και το περιεχόμενο των φλασκιών. Γι’ αυτό αποφάσισε να τα τοποθετήσει στις αποθήκες του υπογείου του Περιφερειακού Αρχαιολογικού Μουσείου. Ήλπιζε ότι η τεχνολογία θα μπορούσε στο μέλλον να δώσει τις κατάλληλες απαντήσεις.
Όντως, το 2005 η ομάδα της αρχαιολόγου Δρ. Μαρία Ροζάρια Μπελτζιόρνο και του Παλαιοντολόγου Δρ. Αλεσάντρο Λεντίνι από το ITABC-CNR της Ρώμης, με τη βοήθεια του δρ. Παύλου Φλουρέντζου, Διευθυντή του Τμήματος Αρχαιοτήτων της Κύπρου, ανέλυσαν τα ευρήματα και κατέληξαν στα βασικά συμπεράσματα. Η χρονολόγηση των φλασκιών, αναγόταν γύρω στο 3500 π.Χ και το οξύ που βρέθηκε σε αυτά οδηγούσε κατευθείαν στο συμπέρασμα πώς μέσα σε αυτά φυλαγόταν κρασί. Έτσι βεβαιώθηκε πως η Ερήμη, αποτελούσε την κοιτίδα του Ευρωπαϊκού κρασιού, αφού μετράει μία ιστορία 5500 χρόνων.
Ο Απόστολος των κρασιών και το κρασί των βασιλέων
 
Η παραγωγή της κυπριακής κουμανταρίας γνώρισε εξαιρετική άνθηση κατά τη διάρκεια της Λατινοκρατίας στο νησί και τους μεσαιωνικούς χρόνους. Μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Ιωαννίτες Ιππότες, στην περιοχή της Λεμεσού η στρατιωτική διοίκηση του νησιού la Commanderie, έδωσε το όνομά της στο χωριό που παρήγαγε το γλυκό νέκταρ, την Μεγάλη Κουμανταρία. Κατά την εξαγωγή του κρασιού στην Ευρώπη, οι Ιππότες έπρεπε να σκεφθούν μία ονομασία για να ξεχωρίσει. Στην αρχή το ονόμασαν το Κρασί της Κουμανταρίας. Αργότερα όμως, βρίσκουμε αναφορές από τον Henri d’ Andeli στο ποίημα του «η Μάχη των Κρασιών» σχετικές με την ονομασία του.Ο βασιλιάς που ήταν ευγενής και σοφός ζήτησε από τους αγγελιοφόρους του να του φέρουν τα καλύτερα κρασιά. Πρώτα ζήτησε το κρασί της Κύπρου.
Ο Βασιλιάς έστεψε τα καλά κρασιά και σε κάθε ένα έδωσε το βραβείο του. Το κρασί της Κύπρου ονόμασε Απόστολο που λάμπει σαν ένα αληθινό αστέρι. Ο βασιλιάς αυτός ήταν ο Φίλιππος Αύγουστος της Γαλλίας. Το γλυκόπιοτο κρασί, προτιμήθηκε και υμνήθηκε από πολλούς ξένους περιηγητές και βασιλιάδες που έφτασαν στο νησί, ονομάζοντας το «θησαυρό» και «γλυκό σαν Μούσα». Μεταξύ των πολλών αναφορών από ποιήματα η Elizabeth Browning γράφει «Το κρασί της Κύπρου είναι τόσο γλυκό, όπως η λύρα των Μουσών. Έχει το χρώμα ενός λιονταριού ή της Ρέας και λάμπει πολύ καλύτερα από ό,τι ποτέ τα μάτια της Παφίτισσας θεάς. Είναι ελαφρύ σαν το βήμα της, και το μέλι που παράγεται από τις μελαψές μέλισσες του Υμηττού δεν μπορεί να ξεπεράσει τη γλυκύτητα των κρασιών της Κύπρου».
Οι αντιγραφές και οι απομιμήσεις
 
Πολλά κρασιά προσπάθησαν να μιμηθούν την ποιότητα και τη γεύση της κυπριακής κουμανταρίας κατά την περίοδο του Ύστερου Μεσαίωνα. Πιο συγκεκριμένα τον 15ο αιώνα, αμπέλια από την Κύπρο φυτεύθηκαν στη Μαδέρα της Πορτογαλίας παράγοντας έτσι το περίφημα κρασί Μαδέρα που είναι παρόμοιο με την Κυπριακή Κουμανταρία. Αλλά και το ουγγρικό Tokay και το Marsala φαίνεται να αποτελούν απομιμήσεις του κυπριακού γλυκοπιοτού. Επίσης, ο Thibaut IV, ο πιο φημισμένος Κόμης της Καμπανίας, ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα από το Κυπριακό Νάμα.
Επιστρέφοντας από τις Σταυροφορία, αποφάσισε να κάνει στάση στην Κύπρο για να επισκεφθεί την ξάδελφή του Αλίκη, Βασίλισσα της Κύπρου. Φεύγοντας εξέλαβε ως δώρα αμπέλια και τριαντάφυλλα και τα φύτεψε πίσω στη Μάρνη, από όπου και παρήχθη το διάσημο σε όλο τον κόσμο κρασί Champagne.Η φήμη της κουμανταρίας έφτασε μέχρι την Ευρώπη και την Ανατολή και λέγεται πως για χάρη της κάποιοι κατέκτησαν την Κύπρο.
 
ΠΗΓΗ:dinfo.gr
 
 
 
Το ωραιότερο ψαροχώρι της Ελλάδας μοιάζει σαν να.. επιπλέει στο νερό. Βρίσκεται πάνω σε ένα μικροσκοπικό νησάκι στη μέση μιας "κλειστής θάλασσας" [βίντεο]

Το ωραιότερο ψαροχώρι της Ελλάδας μοιάζει σαν να.. επιπλέει στο νερό. Βρίσκεται πάνω σε ένα μικροσκοπικό νησάκι στη μέση μιας "κλειστής θάλασσας" [βίντεο]

Απάνεμοι κολπίσκοι, ατέλειωτοι καλαμιώνες, βάλτοι, έλη, κατάφυτα τοπία, αλλά και γραφικά ψαροχώρια.

Ενας τόπος που δεν φημίζεται τόσο για τις ελκυστικές παραλίες του όσο για το σημαντικό οικοσύστημα που φιλοξενεί.Το πλούσιο σε βλάστηση περιβάλλον, τα ακύμαντα νερά με τις ιδιαίτερες ψαρόβαρκες (πριάρια τις λένε οι ντόπιοι), οι κατάφυτες νησίδες και εν γένει το φυσικό ανάγλυφο της περιοχής και το ήπιο κλίμα μπερδεύουν τον ταξιδιώτη.

Πρόκειται για λίμνη ή για θάλασσα; Τίποτα απ’ τα δύο ή… και τα δύο μαζί!Ο Αμβρακικός Κόλπος είναι ένας τόπος μοναδικός στην Ελλάδα.

Η επιστήμη της γεωγραφίας τον χαρακτηρίζει κλειστό κόλπο καθώς επικοινωνεί με το Ιόνιο Πέλαγος μέσω ενός στενού δίαυλου πλάτους μόλις 500 μέτρων, που βρίσκεται ανάμεσα στο Ακτιο και στην Πρέβεζα.

Η Κορωνησία είναι ένα χωριό του νομού Άρτας, στον Αμβρακικό κόλπο με 167 μόνιμους κατοίκους (απογραφή 2011) και απέχει περίπου 25 χιλιόμετρα από την πόλη της Άρτας.

Βρίσκεται στο μικρό νησί Πέρα Νησί, το οποίο όμως είναι γνωστό συνολικά ως Κορωνησία.

Λεπτές προσχωσιγενείς λουρίδες γης αγκαλιάζουν τη λιμνοθάλασσα Λογαρού και συνδέουν το χωριό με τον κορμό της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας.

Η Κορωνησία προσφέρεται για ήσυχες, οικογενειακές διακοπές κοντά στον όμορφο υγρότοπο του Αμβρακικού κόλπου, όπου είναι αναπτυγμένη η ιχθυοκαλλιέργεια.Στο λιμάνι της Κορωνησίας δένουν βάρκες και αλιευτικά, που τροφοδοτούν τις ψαροταβέρνες της με τσιπούρες, κεφάλους και τις περίφημες γαρίδες Αμβρακικού.

Στολίδι της Κορωνησίας είναι η βυζαντινή εκκλησία της Παναγίας της Κορωνησίας (Κορακονησίας), αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου.Η μονή αναφέρεται από το έτος 1193. Σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, ο ναός (καθολικό μεσοβυζαντινής μονής) οικοδομήθηκε περί τα τέλη του 10ου αιώνα και υπέστη διάφορες μετασκευές και ανακαινίσεις (κυριότερη υπήρξε αυτή του 1670)Μεταγενέστερες προσθήκες αποτελούν ο δεύτερος νάρθηκας και το προστώο στη βόρεια πλευρά, καθώς και το κωδωνοστάσιο με τα μπαρόκ στοιχεία (αρχές 18ου αιώνα).

Στην κορυφή λόφου πάνω από την Κορωνησία βρίσκεται ένα οχυρωματικό έργο της Οθωμανικής Περιόδου (1860), η Κούλια, ενώ σε μικρή απόσταση προς νότον βρίσκονται τα Κορακόνησα, συστάδα νησίδων. Από βορρά προς νότον διακρίνονται ο Άγιος Αντώνιος, το Διαπόρι, ο Βλάχος, η Βουζνάρα και ο Βούβαλος.

Μαγευτική είναι η διαδρομή που συνδέει την Κορωνησία με τη Σαλαώρα, πάνω σε στενή λουρίδα γης («Ράμμα» κατά τους ντόπιους), μήκους 6,5 χλμ.

Τον Αύγουστο στην Κορωνησία πραγματοποιούνται σημαντικές πολιτιστικές εκδηλώσεις με έντονο λαογραφικό και θρησκευτικό ενδιαφέρον, όπως είναι το μεγάλο πανηγύρι της Παναγίας και η Γιορτή της Σαρδέλας.

Παρακολουθήστε το υπέροχο βίντεο με όλες τις ομορφιές της περιοχής που δημιούργησε ο Αντρέας Κουτσοθανάσης:

 

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

 

 

Subscribe to this RSS feed