Alex

Alex

email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΤΟ ψωμί στην Ελλάδα μέσα από σπάνιο φωτογραφικό υλικό

Σπάνια φωτογραφικό υλικό της Ελλάδας σε σχέση με το ψωμί. 
 
Η ιστορία του ψωμιού ξεκινάει πριν από 30.000 χρόνια στην Ευρώπη. Το πρώτο ψωμί που φτιάχτηκε πιθανόν να ήταν μια εκδοχή πάστας σιτηρών, φτιαγμένης από καβουρδισμένους και αλεσμένους κόκκους δημητριακών και νερό, και μπορεί να προέκυψε τυχαία κατά το μαγείρεμα ή και σκόπιμα μετά από πειραματισμό με αλεύρι ολικής αλέσεως και νερό. Το πιο πιθανό είναι να ήταν άζυμο.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου τα δημητριακά ήταν μια από τις πολλές πηγές τροφίμων, καθώς η δίαιτα των Ευρωπαίων βασιζόταν κυρίως σε τρόφιμα ζωικής προέλευσης. Τα δημητριακά και το ψωμί έγιναν βασική τροφή στη Νεολιθική εποχή, περίπου 10.000 χρόνια πριν, όταν το σιτάρι και το κριθάρι ήταν ανάμεσα στα πρώτα φυτά που καλλιεργήθηκαν.Η καλλιέργειά τους εξαπλώθηκε από τη Νοτιοδυτική Ασία στην Ευρώπη, τη Βόρειο Αφρική και την Ινδική χερσόνησο και έδωσε τη δυνατότητα στους ανθρώπους να γίνουν αγρότες και όχι κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες.
Η εμφάνιση του ψωμιού με προζύμι τοποθετείται κατά πάσα πιθανότητα πάλι σε προϊστορικούς χρόνους, όμως οι πρώτες μαρτυρίες εντοπίζονται στην αρχαία Αίγυπτο. Στην αρχαιότητα, η ιδέα ενός αυτοτελούς φούρνου που θα μπορούσε να προθερμανθεί, έχοντας μια πόρτα για πρόσβαση, φαίνεται να ήταν ελληνική.Στην αρχαία Ελλάδα το ψωμί ήταν κριθαρένιο. Ο Σόλων είχε δηλώσει πως το σταρένιο ψωμί θα μπορούσε να ψηθεί μόνο σε μέρες γιορτής. Τον 5ο αι. π.Χ. μπορούσε κανείς να αγοράσει ψωμί στην Αθήνα από αρτοποιείο, ενώ στη Ρώμη, οι Έλληνες αρτοποιοί έκαναν την εμφάνισή τους τον 2ο αι. π.Χ., όταν η Μικρά Ασία πέρασε στη Ρωμαϊκή κυριαρχία. Η σημασία του ψωμιού στη διατροφή αντανακλάται και από το όνομα του υπόλοιπου γεύματος: ὄψον , δηλαδή συνοδεία ψωμιού, όποια κι αν ήταν αυτή.Στο Μεσαίωνα, στην Ευρώπη, το ψωμί αποτελούσε όχι μόνο βασική τροφή, αλλά και μέρους του σερβίτσιου. Πιο συγκεκριμένα, ένα κομάτι μπαγιάτικο ψωμί χρησιμοποιούταν σαν απορροφητικό πιάτο, που κατά την ολοκλήρωση του γεύματος μπορούσε να φαγωθεί, να δοθεί στους φτωχούς ή να ταϊστεί στα σκυλιά. Μόλις τον 15ο αι. άρχισε να αντικαθίσται από ξύλινες πιατέλες.Για πολλές γενιές το άσπρο ψωμί προτιμούνταν από τους πλούσιους, ενώ οι φτωχοί έτρωγαν μαύρο (ολικής αλέσεως) ψωμί. Όμως, στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες τα πράγματα αντιστράφηκαν στα τέλη του 20ου αι., με το ψωμί ολικής αλέσεως να προτιμάται, εξαιτίας της υψηλής διατροφικής του αξίας, σε αντίθεση με το άσπρο που συνδέθηκε με άγνοια για τη διατροφή.Στη σύγχρονη εποχή, η βιομηχανοποίηση του ψησίματος του ψωμιού αποτέλεσε ένα καθοριστικό βήμα για τη δημιουργία του σύγχρονου κόσμου. Ο Otto Frederick Rohwedder θεωρείται ο πατέρας του ψωμιού σε φέτες (1912), ο οποίος κατάφερε το 1928 να εφεύρει μια μηχανή που τεμάχιζε και τύλιγε το ψωμί σε συσκευασία.
 
 Μια άλλη σημαντική αλλαγή συνέβη το 1961, με την ανάπτυξη της μεθόδου Chorleywood, που χρησιμοποιούσε την έντονη μηχανική επεξεργασία της ζύμης για να μειώσει δραματικά την περίοδο της ζύμωσης και τον χρόνο που απαιτείται για να παραχθεί μια φραντζόλα, σε βάρος όμως της γεύσης και της θρεπτικής αξίας. Αυτή η διαδικασία χρησιμοποιείται πλέον ευρέως σε μεγάλα εργοστάσια παγκοσμίως.Οι Έλληνες ναυτικοί και έμποροι έφεραν το αιγυπτιακό αλεύρι στην Ελλάδα, όπου άρχισε και το ψήσιμο του ψωμιού. Περισσότερο δημοφιλές ήταν το λευκό ψωμί και μεταξύ των πόλεων υπήρχε πολύ έντονος ανταγωνισμός για το καλύτερο ψωμί. Η Αθήνα «καμάρωνε» για τον Θεάριο, τον καλύτερο αρτοποιό της, το όνομα του οποίου βρισκόταν στα γραπτά πολλών συγγραφέων.Οι Έλληνες ναυτικοί και έμποροι έφεραν το αιγυπτιακό αλεύρι στην Ελλάδα, όπου άρχισε και το ψήσιμο του ψωμιού. Περισσότερο δημοφιλές ήταν το λευκό ψωμί και μεταξύ των πόλεων υπήρχε πολύ έντονος ανταγωνισμός για το καλύτερο ψωμί. Η Αθήνα «καμάρωνε» για τον Θεάριο, τον καλύτερο αρτοποιό της, το όνομα του οποίου βρισκόταν στα γραπτά πολλών συγγραφέων.Αρτοποιεία εμφανίστηκαν κατά τον 2ο αιώνα μ.Χ. Ανάμεσα στις πολλές ποιότητες ψωμιού που παρασκευάζονταν στην αρχαία Ελλάδα ήταν ο ζυμίτης, από αλεύρι, νερό και προζύμι, ο άζυμος, από αλεύρι και νερό, ο σιμιγδαλίτης, από λεπτότατο αλεύρι προερχόμενο από καλής ποιότητας σιτάρι κλπ.
 
 
 
Από αρχαία κείμενα προκύπτει ότι οι Έλληνες προσέφεραν άρτους στους θεούς, στους οποίους ονόμαζαν θειαγόνους άρτους. Στο ναό της Δήμητρας στην Ελευσίνα, κατά την εορτή των θεσμοφορίων, προσφερόταν στη θεά μεγάλος άρτος από τον οποίο η συγκεκριμένη γιορτή ονομαζόταν μεγαλάρτια.Στο γερμανικό Μουσείο Ψωμιού που λειτουργεί στην πόλη Ουλμ, τα ωραιότερα εκθέματα είναι τέσσερα ελληνικά ειδώλια του 5ου αιώνα π.Χ., προερχόμενα από τη Βοιωτία, με γυναικείες μορφές. Στα ειδώλια εικονίζεται το άλεσμα του σταριού σε γουδί, το πλάσιμο της ζύμης, το ψήσιμο του ψωμιού και οι άρτοι έτοιμοι προς πώληση και βρώση.Να σημειωθεί ότι οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν θαλασσινό αλάτι στο ψωμί για νοστιμιά.Στη θρησκεία
 
Στην Καινή Διαθήκη περιγράφεται το θαύμα που έκανε ο Ιησούς Χριστός, που με πέντε άρτους και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους. Επίσης ο Χριστός παρομοίαζε τον εαυτό του στους μαθητές του σαν άρτο τον οποίον όποιος τρώει θα έχει ζωή αιώνια.Στο Μυστικό δείπνο ο Ιησούς ευλόγησε ένα ψωμί, το έκοψε σε κομμάτια και είπε: «Λάβετε, φάγετε, αυτό είναι το σώμα μου». Μετά ευλόγησε το κρασί και έδωσε το ποτήρι του σε όλους και είπε: «Πιείτε από αυτό όλοι, αυτό είναι το αίμα μου». Στην προσευχή που έδωσε ο ίδιος ο Χριστός, υπάρχει αίτημα για τον άρτον τον επιούσιον.Στην εκκλησία, χωρίς άρτο, δεν είναι δυνατόν να τελεσθεί θεία λειτουργία. Ο άρτος πρέπει να είναι καλά ζυμωμένος και να έχει την σφραγίδα του σταυρού και την επιγραφή ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΑ.
 
 Ένα μέρος του άρτου χρησιμοποιείται από τον ιερέα για την ετοιμασία της Θείας Κοινωνίας (σε ανάμνηση του Μυστικού Δείπνου), και το υπόλοιπο κόβεται σε μικρά κομμάτια, τα αντίδωρα και μοιράζεται στους πιστούς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας.Η ευλάβεια των ανθρώπων απέναντι στο ψωμί που ποτέ δεν πετούν, δείχνει τη σημασία του στη διαβίωση αλλά και στη θρησκευτική ζωή.
 
 
 
 
 

Σημαντική διάκριση για την χώρα μας! Ο καλύτερος μουσικός του κόσμου για το 2017 είναι ο Λεωνίδας Καβάκος [βίντεο]

Το κορυφαίο μουσικό βραβείο της Δανίας Leonnie Sonning Music Prize του 2017, απονεμήθηκε στον Λεωνίδα Καβάκο. Η ιστορία του σημαντικού μουσικού βραβείου ξεκινά το 1959, με πρώτο τιμηθέντα τον Ιγκόρ Στραβίνσκι.
 
Το βραβείο μέχρι σήμερα έχει απονεμηθεί μόνο σε τέσσερις βιολιστές, ο Γεγούντι Μενουχίν, ο Ισαάκ Στερν, ο Γκίντον Κρέμερ και η Αν-Σοφί Μούτερ. Την ημέρα της απονομής του βραβείου, το οποίο είναι χρηματικό και συνοδεύεται από 80.000 ευρώ, ο Έλληνας σολίστ συνέπραξε με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα της Δανίας υπό τη διεύθυνση του Φάμπιο Λουίζι.
 
«laquo;Ο Λεωνίδα Καβάκος είναι ένας από τους πιο εκφραστικούς βιολιστές που μπορείτε να ακούσετε σήμερα,» δήλωσε ο πρόεδρος του Ιδρύματος Esben Tange. «Ερμηνεύει τα αριστουργήματα για βιολί των Μπαχ και Μότσαρτ για τους κλασικούς του 20ου αιώνα με βαθιά κατανόηση της μουσικής. Η ισχυρή προσωπικότητα, η δεξιοτεχνία του και ο ειλικρινής, άμεσος χαρακτήρας του παιξίματός του τον ξεχωρίζουν ως καλλιτέχνη σπάνιου διαμετρήματος».
 
Ανάμεσα σε αυτούς που έχουν πάρει το βραβείο Léonie Sonning είναι οι Γεχούντι Μενουχίν (1972), Ισαάκ Στερν (1982), Άν Σοφί Μούτερ (2001), Μστισλάβ Ροστροπόβιτς (1981), Μπέντζαμιν Μπρίτεν(1968), Λέοναρντ Μπερνστάιν (1965) και Ιγκόρ Στραβίνσκι (1959).
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Θυμίζει Ολλανδικό τοπίο. Στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για ένα υπέροχο Ελληνικό χωριό!

Ένα από τα ομορφότερα χωριά του νομού Δράμας, με πλούσια βλάστηση και πολλά νερά.

Στο μέσο της διαδρομής Δράμας, Καβάλας, 18 χλμ από την πρώτη και 20 από την δεύτερη, βρίσκεται το Κεφαλάρι, ένα από τα ωραιότερα χωριά της Δράμας.

Διοικητικά ανήκει στο δήμο Δοξάτου και είναι το τελευταίο χωριό του νομού στα σύνορα με το νομό Καβάλας.

Αποτελείται από το Άνω και το Κάτω Κεφαλάρι και ο πληθυσμός του ανέρχεται στους 851 κατοίκους. Χαρακτηριστικό του χωριού το πανέμορφο ποτάμι που το διασχίζει αλλά και τα ψηλά πλατάνια που κάνουν το τοπίο να μοιάζει ακόμα πιο εντυπωσιακό.

 

Ακόμα πιο όμορφο!Όλη η περιοχή είναι πλούσια σε βλάστηση. Ένας υδροβιότοπος με κρυστάλλινα νερά.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι στο Κεφαλάρι υπάρχει ιχθυοτροφείο παραγωγής πέστροφας.

Το Κεφαλάρι κατοικείται κυρίως από πρόσφυγες που ήρθαν από τον Πόντο το ’21. Η ονομασία του χωριού που επικρατούσε επί τουρκοκρατίας ήταν «Μπουνάρμπασι». Στο βουνό που στέκει επιβλητικά πάνω από το χωριό του Κεφαλαρίου βρίσκονται τέσσερα πανέμορφα ξωκλήσια ( των Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης / του Αγίου Νικολάου / της Παναγίας και του Προφήτη Ηλία) τα οποία περιστοιχίζονται από πλούσια βλάστηση και κατακλύζονται από πλήθος προσκυνητών τις ημέρες εορτασμού των Αγίων.

 

 

Το Κεφαλάρι φημίζεται για τις πηγές του και για την ποιότητα του πόσιμου νερού του.

Το νερό που αναβλύζει από τις δεκάδες πηγές είναι άφθονο, αφού τροφοδοτεί ολόκληρη την πόλη της Καβάλας και την περιοχή του Καλαμπακίου.

Στο γραφικό χωριό υπάρχουν αξιόλογα ταβερνάκια και καφέ, στα οποία απολαμβάνεις τη δροσιά, όταν σε άλλες περιοχές.. καίγονται από τη ζέστη!

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

  

 

Οταν το Σκόρδο μεταμορφώνεται και γίνεται μαύρο. [βίντεο]

Πρωτοεμφανίστηκε στην Κορέα, αρχικά για τις ιδιότητες του. Στην συνέχεια και λόγω της γλυκιάς και καραμελωμένης του γεύσης, βρήκε τον δρόμο προς τις κουζίνες των εστιατορίων στην Ευρώπη και στην Αμερική, στην αρχή ως εξωτικό υλικό, και στην συνέχεια ως απαραίτητο συστατικό ειδικά στα εστιατόρια που ειδικεύονται στο health food.
 
Το μαύρο σκόρδο παράγεται από λευκό σκόρδο καραμελώνοντάς το σε χαμηλές θερμοκρασίες και υγρασίες για 30-40 ημέρες.
Η διαδικασία έχει ως αποτέλεσμα, πέραν από την αλλαγή του χρώματος, να αλλάζει και η υφή και η γεύση του.
Έτσι, λοιπόν, από σκληρό και αψύ μετατρέπεται σε μαλακό, γλυκό και με ελαφριά οξύτητα, κρατώντας ένα ελαφρύ και ευχάριστο άρωμα σκόρδου.
Στη γευστική του παλέτα περιλαμβάνονται, επίσης, τόνοι καφέ και πετιμεζιού δίνοντας στο μαύρο σκόρδο μια «γήινη» επίγευση. Πέραν, όμως, της αλλαγής στη γεύση, το μαύρο σκόρδο αλλάζει και ως προς τις ευεργετικές του ιδιότητες.
Εξωτερικά, διατηρεί τα λευκά φύλλα του σκόρδου και μόνον όταν το ξεφλουδίσει κάποιος αποκαλύπτεται το μαύρο του χρώμα, ενώ πρόκειται για ένα τρόφιμο με αμέτρητες ωφέλιμες ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Κατά τη διαδικασία παραγωγής, δεν χρησιμοποιείτε κανενός είδους πρόσθετο στοιχείο ή κάποιο συντηρητικό, κάνοντας το «Μαύρο Σκόρδο» ένα απόλυτα φυσικό προϊόν με γλυκιά και ευχάριστα καπνιστή γεύση.
 
 Έτσι, χωρίς την έντονη οσμή του ωμού σκόρδου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε:
 
ζυμαρικά,
ριζότο,
κρεατικά,
μαρινάδες,
σαλάτες και
σε κάθε συνταγή στην οποία θα χρησιμοποιούσατε λευκό σκόρδο.
 
 
 
 
 
 

Πιροσκί με σαλάμι Λευκάδος ή ξυδάτο λουκάνικο

Υλικά για τη ζύμη
600 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
7 γρ  ξερή μαγιά
250 γρ  χλιαρό νερό
60γρ  ελαιόλαδο
5 γρ  χυμό λεμονιού
5 γρ  ζάχαρη
5 γρ  αλάτι
2 τμχ σαλάμι Λευκάδος ή ξυδάτο λουκάνικο
 
Τρόπος εκτέλεσης :
Κοσκινίζουμε το αλεύρι και το βάζουμε σε μια μπασίνα . Ζεσταίνουμε το νερό να γίνει χλιαρό και  διαλύουμε τη μαγιά με τη ζάχαρη. Προσθέτουμε  το σπορέλαιο , το αλάτι και στο τέλος αλεύρι. Ζυμώνουμε καλά (η ζύμη δεν πρέπει να κολλάει στα χέρια) και αφήνουμε στην άκρη να φουσκώσει το μίγμα.
Παίρνουμε μικρά κομμάτια από τη ζύμη και τα ανοίγουμε σε ισομεγέθη κομμάτια, στο σχήμα που προτιμάμε. Βάζουμε τη γέμιση, κλείνουμε και τηγανίζουμε τα πιροσκί σε βαθύ τηγάνι, σε καυτό λάδι.
Μπορούμε ,προαιρετικά, να τα ψήσουμε στο φούρνο, πρέπει όμως να γνωρίζουμε οτι αλλάζει η υφή της ζύμης και γίνεται πιο κρατσανή.
 
Ο Στράτος Ιωσηφέλης είναι Σεφ και διδάσκει στα ΙΕΚ PRAXIS. Δείτε τι ακριβώς έχει κάνει στον σύνδεσμο:
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

«Δάκρυ του Πεύκου» Ρετσίνα

Για «Το δάκρυ του πεύκου» συνδυάζονται οι ποικιλίες Ασύρτικο και Ροδίτης δίνοντας πλούτο και φινέτσα στο λευκό αυτό ρητινίτη.
Η ελεγχόμενη συγκέντρωση επιλεγμένου φρέσκου ρετσινιού, με τις νότες βανίλιας και βουτύρου να παντρεύονται αρμονικά, και να στρώνουν ένα μοναδικό φόντο για την αρωματική παλέτα του ασύρτικου, με την μαστίχα να παραπέμπτει συνειρμικά στις ελληνικές πευκόφυτες παραλίες.
Έχει ιδιαίτερα πλούσια αίσθηση στο στόμα και αφήνει μια μακριά γλυκιά ανάμνηση.
Μια ρετσίνα μοναδική που χρησιμοποιεί την σύγχρονη τεχνολογία, αλλά ταυτόχρονα βασίζεται και στην παραδοσιακή ζύμωση του οίνου αυτού σε βαρέλια, όπως τα παλιά χρόνια.
 
Χρυσό Βραβείο στο διαγωνισμό DECANTER WORLD WINE AWARDS 2013
 
 
 
 

Γαλακτοκομικός παράδεισος

Η οικογένεια Λακαφώση, κτηνοτρόφοι από την περιοχή του Λιδωρικίου, που μετακινήθηκαν με τα πόδια, μαζί με τα κοπάδια τους το 1949 στη Βόρεια Αττική, πατάει γερά στην ελληνική παράδοση και, στο εργαστήριό της στη Σταμάτα, δημιουργεί μικρής –όπως συμβαίνει με κάθε χειροποίητο και αυθεντικό προϊόν– παραγωγής γαλακτοκομικά προϊόντα που θυμίζουν (σε συσκευασίες και γεύση) χωριό.

Κι όταν η λέξη «χωριό» δεν μένει στα λόγια (του μάρκετινγκ), αλλά αποδεικνύεται στην πράξη, αξίζει να την επιβραβεύεις.

Στα ψυγεία του Λακαφώση, εκτός από το απίθανο γίδινο γιαούρτι του (από τα πιο παραδοσιακά και νόστιμα της Αθήνας) θα βρείτε, επίσης, γιαούρτι πρόβειο (με την πέτσα του), γιαούρτι αγελαδινό, εξαιρετικές κρέμες, ρυζόγαλο, ξυνόγαλο, γαλοτύρι, ανθότυρο, βούτυρο και ένα εξαιρετικό παγωτό σε 4-5 γεύσεις. Όλα φρέσκα, εννοείται, και δικής του παραγωγής.

 

  

  

 

Garden of Panthenols

Πρόκειται για μία Ελληνική δερμοκαλλυντική  σειρά περιποίησης Panthenols με βάση την προβιταμίνη Β5 και το λάδι ελιάς.

 Τα Ελληνικα δερμοκαλλυντικα Panthenols παράγονται στην Ελλάδα και διανέμονται από την MEDICA L.S.  αποκλειστικά στα φαρμακεια της Ελλάδας και της Κύπρου σε πολυ προσιτές τιμες.

  

  

 

Terra Fyllida

Μια ιδιαίτερα προσεγμένη, υψηλών προδιαγραφών, κασετίνα πολυτελείας, χειροποίητη με υφασμάτινη επένδυση, στο περιεχόμενο της οποίας φιγουράρουν τα μοναδικά καινοτόμα προϊόντα της Terra Fyllida από μανιτάρια πλευρώτους με gourmet χαρακτήρα και ιδιαίτερες γεύσεις, έτοιμα να ικανοποιήσουν κάθε γούστο, από τον πιο εκλεπτυσμένο γευσιγνώστη έως την πιο παραδοσιακή Ελληνίδα νοικοκυρά!
 
– Chutney Μανιτάρι Πλευρώτους με Κόλιανδρο και Μπαχάρι 250g
– Chutney Μανιτάρι Πλευρώτους με Τσίλι, Κάρυ και Πορτοκάλι 250g
– Γλυκό Κουταλιού Μανιτάρι Πλευρώτους με Άρωμα Βανίλιας και Καβουρδισμένο Αμύγδαλο 270g
 
 
 
 

Herbal Tea [βίντεο]

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ " HERBOUS HERBAL TEA"
Το Herbous Herbal Tea (αφέψημα Βοτάνων) είναι το πρώτο ελληνικό φυσικό αφέψημα φτιαγμένο κατά 100% από βότανα της ελληνικής γης Ο πρωτοποριακός και μοναδικός αυτός συνδυασμός βοτάνων συνέβαλε στη δημιουργία ενός προϊόντος με ευεργετικές ιδιότητες για τον ανθρώπινο οργανισμό. 
Το Herbal Tea επαναφέρει στη φυσιολογική λειτουργία τον οργανισμό, τον απαλλάσσει απ' τις τοξίνες και γενικά τις βλαβερές ουσίες που έχει συσσωρεύει όλη την ημέρα.
 
ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΓΙΑΤΙ :
 - Δεν περιέχει ζάχαρη
- Δεν περιέχει καφεΐνη και έτσι ενδείκνυται και για αυτούς που την αποφεύγουν.
- Δεν περιέχει τεχνητές γλυκαντικές ύλες αμφιβόλου δράσης στον οργανισμό.
- Δεν περιέχει χρωστικές ουσίες που συνήθως είναι βλαβερές για τον ανθρώπινο οργανισμό.
- Το Herbal Tea είναι κατάλληλο για δίαιτα πτωχή σε νάτριο.
- Περιέχει στέβια και δεν έχει θερμίδες,
- Είναι το μόνο που μπορείς να το ζεστάνεις.
- Το νερό που χρησιμοποιούμε είναι από φυσικές πηγές της Νάουσας.
 
Δοκιμάστε το παγωμένο τους καλοκαιρινούς μήνες ή ζεστό το χειμώνα και απολαύστε όλες τις ευεργετικές του αξίες οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας.
 
 
 
 
 
 
Subscribe to this RSS feed