Η ιστορία της Πρωτοχρονιάς

Στην αρχαία Ελλάδα, η αρχή του χρόνου αντιστοιχούσε με την φθινοπωρινή ισημερία και σχετιζόταν με την κίνηση του Ήλιου.
Μέχρι και το τέλος της ελληνιστικής εποχής, με τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου, απέκτησε ισχύ σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.

Η ουσιαστική αλλαγή στον ημερολογιακό προσδιορισμό της αρχής του χρόνου επήλθε στα χρόνια της ρωμαϊκής εποχής. Οι μήνες πήραν ρωμαϊκά ονόματα: Μάρτιος < Μars (ο θεός Άρης), Απρίλιος < aperio = ανοίγω (προμήνυμα έλευσης της άνοιξης, καθότι τη εποχή αυτή "ανοίγει" ο καιρός),
Μάιος < Maja (η θεά Μαία, μητέρα του Ερμή), Ιούνιος < Juno (η θεά Ήρα), Ιούλιος από τον στρτηλάτη Ιούλιο Καίσαρα, Αύγουστος από τον αυτοκράτορα Οκταβιανό Αύγουστο, Σεπτέμβριος < septem = εφτά, καθότι ο έβδομος στη σειρά μήνας, Οκτώβριος < octo = οκτώ, Νοέμβριος < novem = εννέα, Δεκέμβριος < decem = δέκα.
Αργότερα, προστέθηκαν οι μήνες Ιανουάριος και Φεβρουάριος στην αρχή του ημερολογίου.Ο Ιανουάριος πήρε το όνομά του από τον θεό Ιανό, που απεικονίζεται με δύο προσωπεία, εκ των οποίων το ένα κοιτά το παρελθόν και το δεύτερο το μέλλον.
Ο Φεβρουάριος προέρχεται από το ρήμα februare που σημαίνει "εξαγνίζω".

Από το 153π.Χ. καθιερώθηκε η 1η Ιανουαρίου ως ημέρα του έτους, καθώς τότε ξεκινούσε η ετήσια θητεία των Υπάτων και των Πραιτόρων.
Ωστόσο, ο Ιούλιος Καίσαρας ήταν αυτός που καθιέρωσε και διέδωσε σε όλη τη Δύση τον επίσημο εορτασμό της ημέρας αυτής με ανταλλαγή δώρων και γλέντι.
Από τα μεσαιωνικά χρόνια και μέχρι τα μέσα της δεύτερης χιλιετίας περίπου οι χριστιανοί αρνήθηκαν τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς και την αναγνώριση της 1ης Ιανουαρίου ως πρώτης ημέρας του έτους. Αντ'αυτού, αξιοποίησαν σημαντικές ημέρες της χριστιανοσύνης, όπως τα Χριστούγεννα ή τον Ευαγγελισμό.
Από το 1532 μέχρι και σήμερα, ο εορτασμός της Πρωτοχρονιάς την πρώτη ημέρα του Γενάρη έχει απενοχοποιηθεί από τις ειδωλολατρικές καταβολές της και θεωρείται ημέρα γιορτής για όλο τον κόσμο.