Το νησί που ψηφίστηκε από το περιοδικό Forbes ως ένα από τα έξι μέρη που πρέπει να επισκεφτείτε στην Ελλάδα.

Δημοφιλής προορισμός επωνύμων τα τελευταία χρόνια, μην εκπλαγείτε αν δείτε διπλά σας κάποιον γνωστό επιχειρηματία, πολιτικό ή καλλιτέχνη!

Η Σχοινούσα (το νησί του Ήλιου) είναι ένα από τα ομορφότερα μικρά νησάκια του Αιγαίου.

Ανήκει στο σύμπλεγμα των μικρών Κυκλάδων και συνορεύει με τη Νάξο, την Ηρακλειά, τα Κουφονήσια και την Κέρο.

Χρωστάει το όνομά της στο θαμνώδες φυτό σχίνο που ευδοκιμεί σε όλο το νησί και φημίζεται για τη Φάβα της (1ο βραβείο στο Φεστιβάλ Κυκλαδικής Γαστρονομίας Νικόλαος Τσελεμεντές– Σίφνος 2012).

Η Σχοινούσα είναι ένας μικρός Παράδεισος.. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γεγονός ότι ολόκληρο το νησί έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Πλήθος ενδημικών κυκλαδίτικων φυτών και σημαντικός αριθμός αποδημητικών πουλιών βρίσκουν καταφύγιο εδώ.

Χαμηλοί λόφοι, αμμουδερές παραλίες με βαθυγάλανα νερά που λαμπυρίζουν κάτω από το καυτό Κυκλαδίτικο ήλιο, μια Χώρα βγαλμένη από καρτ-ποστάλ του ’50 κι όμορφα αγροτικά τοπία συνοψίζουν το προφίλ ενός νησιού που λατρεύεις με την πρώτη ματιά.Και θα το εξερευνήσεις όλο γρήγορα.

Με έκταση μόλις 9 τετραγωνικά χιλιόμετρα θα σου πάρει μόνο λίγες ώρες.Το λιμάνι της, το Μερσίνι, θεωρείται από τα καλύτερα καταφύγια μικρών σκαφών σε όλο το Αιγαίο. Πέρα από το λιμάνι, υπάρχουν ακόμη δύο οικισμοί, η Χώρα ( ή Σχοινούσα ), χτισμένη σε ύψωμα με υπέροχη θέα, και η μικρούλα Μεσσαριά στον Βορρά.

Το οδικό δίκτυο είναι υποτυπώδες αλλά ακόμη και αυτό προσθέτει μια πινελιά γραφικότητας σε όλο το σκηνικό.

Η Σχοινούσα είναι ένα νησί που θα το απολαύσεις με κάθε τρόπο.

Μπορείς να χαρείς την υπέροχη θάλασσα κολυμπώντας με οποιοδήποτε καιρό στα κρυστάλλινα νερά, σε μια από τις 18 πανέμορφες παράλιες της.

Να γνωρίσεις τις φυσικές ομορφιές της, πεζοπορώντας, να γνωρίσεις το δεκαπενταυγουστιανό πανηγύρι της Παναγιάς της Ακαθής, να γευτείς τα υπέροχα ντόπια φαγητά της, τα φρέσκα ψάρια και να διασκεδάσεις στα γλέντια που διοργανώνονται στο νησί.

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

«Πρωτ’ αγαπούσα στο Χωριό, τώρα αγαπώ στο Κάστρο και μες στη Λότζια θα σφαχτώ που βασιλεύει τ’ άστρο».

Αυτό είναι το δίστιχο του Ελύτη που περιγράφει σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν της Σικίνου.

Η Σίκινος, αυτό το μικρό και άγνωστο στους περισσότερους νησάκι, βρίσκεται κοντά στην Ίο και τη Φολέγανδρο στο νότιο τμήμα των Κυκλάδων. Σύμφωνα με την μυθολογία, πήρε το όνομά της από τον Σίκινο, γιο του βασιλιά της Λήμνου.

Λέγεται πως οι γυναίκες της Λήμνου θέλησαν να εκδικηθούν τους άντρες τους και έσφαξαν όλον τον αντρικό πληθυσμό του νησιού. Σώθηκε μόνο ο βασιλιάς Θόας, γιατί η κόρη του Υψιπύλη τον έκλεισε σε ένα κιβώτιο και τον έριξε στην θάλασσα.

Τα ρεύματα τον έφεραν στις ακτές της Σικίνου, που τότε ονομαζόταν Οινόη.

Εκεί παντρεύτηκε μια τοπική Νύμφη και μαζί απέκτησαν τον Σίκινο, απ’ όπου και πήρε το όνομά του το νησί.

Ένα νησί μικρό, πανέμορφο που προσφέρει κάτι εντελώς διαφορετικό από τις γειτόνισσες του Ιο και Φολέγανδρο: Φύση, ηρεμία, ψυχική αγαλλίαση, παράδοση και υπέροχες παραλίες!Το λιμάνι της είναι η Αλοπρόνοια, ένα γραφικό ψαροχώρι που απέχει 3,5 χλμ από την Χώρα. Αλοπρόνοια σημαίνει φροντίδα από τις κακουχίες της θάλασσας.

Με άλλα λόγια, μια φιλόξενη αγκαλιά για να αράξεις. Πολύ ταιριαστή υποδοχή στη Σίκινο.

Η Χώρα είναι χτισμένη στο χείλος ενός απόκρημνου γκρεμού στο βορειοδυτικό τμήμα του νησιού Αποτελείται από δύο συνοικίες, εξίσου όμορφες και γοητευτικές, το Κάστρο και το Χωριό.

Τα κάτασπρα παραδοσιακά σπίτια, τα όμορφα πέτρινα αρχοντικά, τα λαβυρινθώδη σοκάκια, τα ασβεστωμένα πεζούλια και σκαλοπάτια συνθέτουν έναν πανέμορφο πίνακα ζωγραφικής.Οι 300 περίπου κάτοικοι της Σικίνου από τα παλιά χρόνια έχουν ενασχοληθεί ιδιαίτερα με την καλλιέργεια, τη βοσκή, την αλιεία, τη μελισσοκομία και την τυροκομεία.

Ποικιλία τυριών, ξινόγαλο, μυζήθρα ξερή, μυζήθρα νωπή και σικινιώτικο τυρί, αμπελοφάσουλα, αγγούρια σε στρογγυλό σχήμα, θυμαρίσιο μέλι, από το οποίο, μαζί με σουσάμι, παράγεται εξαίσιο παστέλι, λάδι, ξύδι και κρασί και βέβαια ποικιλία ψαριών είναι τα προϊόντα του μικρού νησιού.

Απομεινάρια αρχαίων οικισμών, βυζαντινές εκκλησίες, φαράγγια, απόμακρες παραλίες, ξέφωτα με πανοραμική θέα και πλούσια φύση είναι μερικά από τα «δώρα» του νησιού στους περιπατητές.

Αξίζει να δείτε στη Σίκινο τη Μαύρη Σπηλιά, τη μεγαλύτερη σπηλιά του νησιού και από τις πιο μεγάλες σπηλιές των Κυκλάδων. Βρίσκεται στο επίπεδο της θάλασσας στη βόρεια πλευρά, κάτω από το μοναστήρι της Χρυσοπηγής και είναι προσβάσιμη μόνο από τη θάλασσα.Οι παραλίες της Σίκινου είναι ιδιαίτερες, παρθένες με καταγάλανα και καθαρά νερά, κάποιες ερημικές που έχουν πρόσβαση μόνο με καΐκι.

Η παραλία της Αλοπρόνοιας, το Διαλισκάρι και ο Άγιος Γεώργιος είναι προσβάσιμες οδικώς.

Ένα μικροσκοπικό νησί με τεράστια ομορφιά..

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

Εκεί που η λακωνική γη συναντά το εκτυφλωτικό γαλάζιο της θάλασσας και ο ευεργετικός ήλιος αντανακλάται σε κάθε πέτρα και κάθε βράχο, εκεί χτυπά η καρδιά της Λακωνικής Μάνης, της λεγόμενης και Μέσα Μάνης.

Σε απόσταση περίπου πέντε χιλιομέτρων από την Αρεόπολη και είκοσι επτά χιλιομέτρων από το Γύθειο, το Λιμένι είναι ένας από τους ομορφότερους οικισμούς της περιοχής.

Σαν σκηνικό από ταινία, το Λιμένι συνδυάζει την αυστηρότητα που χαρακτηρίζει όλη τη Λακωνική Μάνη με την υπέροχη, σχεδόν διάφανη, θάλασσα που φτάνει ως τα σπίτια.

Πέτρινα κι αυτά, κάνουν ακόμα πιο έντονη την εναλλαγή των χρωμάτων: καφέ και γκρι της πέτρας και του τοπίου, γαλάζιο του νερού και του ουρανού.Καλά προστατευμένος μέσα σε όρμο, ο οικισμός είναι καθηλωτικός με τις αυστηρές γραμμές του και τις εκθαμβωτικές μέσα στη λιτότητά τους γωνιές του.

Μέσα στον όρμο υπάρχουν ελάχιστα σημεία αμμουδιάς, για όσους κάνουν τις βουτιές τους, καθώς βράχοι, μέσα και έξω από το νερό, επιβεβαιώνουν την άγρια ομορφιά του τοπίου.

Οι περισσότεροι επιλέγουν τη μεγάλη παραλία ανάμεσα στο Νέο Οίτυλο και το Καραβοστάσι.

Το Λιμένι ήταν παραδοσιακός οικισμός των Μαυρομιχαλαίων και στην περιοχή βρίσκεται τόσο ο τάφος όσο και προτομή του μανιάτη Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.

Αφεθείτε στη γοητεία της Λακωνικής Μάνης και αδράξτε την ευκαιρία για να εξερευνήσετε την περιοχή γύρω από το Λιμένι. Το Γύθειο, το σπήλαιο Διρού, η πανέμορφη Βάθεια, η επιβλητική Αρεόπολη είναι μερικά από τα μέρη που αξίζουν μια στάση.

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

Ένα κρυφό στολίδι των Δωδεκανήσων το οποίο βρίσκεται στο βόρειο τμήμα τους και είναι περιτριγυρισμένο από μικρά νησάκια και βραχονησίδες.

Με συνολική έκταση 21 τετρ. χλμ. και οδικό δίκτυο 14 χιλιομέτρων, στο Λειψώ (όπως αποκαλούν οι ντόπιοι το κεντρικό, μεγαλύτερο και μόνο κατοικημένο νησί του συμπλέγματος των περίπου 20 μικρότερων νησιών και νησίδων των Λειψών) δεν χρειάζεται να πάρεις το αυτοκίνητό σου.

Έρχεσαι με τα απαραίτητα και χαλαρώνεις απολαμβάνοντας την ησυχία..

Μια ηρεμία και έναν τρόπο ζωής που εκτιμούν ιδιαίτερα οι Ιταλοί. Λίγο έξω από το Χωριό, που είναι και ο μοναδικός οργανωμένος οικισμός του νησιού, υπάρχει η λεγόμενη ιταλική συνοικία, όπου ουκ ολίγοι Ιταλοί είναι ιδιοκτήτες όμορφων οικημάτων, που αγναντεύουν το Αιγαίο και τα γύρω πάμπολλα νησιά και νησάκια.

Έχουν κάνει φιλίες με τους ντόπιους, έχουν φέρει τις συνήθειές τους αλλά και την κουζίνα τους, και κάθε χρόνο φιλοξενούν και άλλους συμπατριώτες τους μεγαλώνοντας την «αποικία».

Μια μικρή Ιταλία στο Αιγαίο όπως το αποκαλούν οι ίδιοι χαριτολογώντας.

Άλλωστε οι Λειψοί, από όπου και αν κατάγεσαι, είναι ένας προορισμός που σου κλέβει την καρδιά.

Οι Λειψοί, που η παράδοση θέλει να είναι η μυθική Ωγυγία, το νησί της νύμφης Καλυψούς, δεν χαρακτηρίζονται μόνο από τη σπάνια βιοποικιλότητά τους και την απαράμιλλη και ξεχωριστή τους ομορφιά.

Είναι ένα μικρό νησί που σφύζει από ζωή, 12 μήνες το χρόνο, και όχι μόνο κατά την τουριστική περίοδο.

Αποτελεί πραγματικό πρότυπο καθώς είναι ένα νησί που σέβεται τους πολίτες και τους επισκέπτες του.

Σχεδόν 700 οι μόνιμοι κάτοικοί του, αριθμός διπλάσιος απ’ ό,τι πριν από 30 χρόνια, όταν οι περισσότεροι έφευγαν στην Αθήνα ή στο εξωτερικό.

Νέοι, μάλιστα, πολλοί από αυτούς έχουν επιλέξει να μείνουν μόνιμα στον τόπο τους.Ενδεικτικό είναι ότι χωρίς τις μεγαλοστομίες των λεγόμενων πράσινων νησιών που κάθε τόσο μας ανακοινώνουν διάφοροι μελετητές και πολιτικοί, οι Λειψοί αποτελούν ένα πράσινο νησί στην πράξη.

Σε μια εποχή που στην Ελλάδα ακόμα αναρωτιόμαστε αν τα σκουπίδια μας πρέπει να τα πετάμε μέσα ή έξω από τους κάδους, οι Λειψοί έχουν καταργήσει τους κάδους, έχουν επιτύχει πλήρη ανακύκλωση των απορριμμάτων και υγειονομική ταφή των υπολειμμάτων, καθώς και τριτοβάθμια επεξεργασία των υγρών λυμάτων.

Παράλληλα είναι ένα πραγματικά παραγωγικό νησί, με ποιοτικά γεωργικά προϊόντα, μέλι και τυροκομικά προϊόντα.

Το γλυκόπιοτο κρασί τους είναι φημισμένο, αφού κάποτε έφτανε μέχρι το Βατικανό για να χρησιμοποιηθεί ως νάμα!

Οι Λειψοί ως ένα λαμπρό παράδειγμα που παράγει έργα και όχι λόγια, θα συνεχίσουν να μας εκπλήσσουν θετικά, αποτελώντας ένα λαμπρό παράδειγμα για την υπόλοιπη νησιωτική Ελλάδα.

Το νησί, αν και μικρό, έχει αρκετά σημαντικά αξιοθέατα όπως είναι η αρχαία Ακρόπολη και τα ερείπια του αρχαίου κάστρου αλλά και πολλά βυζαντινά εκκλησάκια με ενδιαφέρουσες εικόνες και θρησκευτικά κειμήλια.

Ένα από αυτά είναι το μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου που ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα.

Όσο για παραλίες ξεχωρίζουν οι αμμουδερές Κατσαδιά, ο Κάμπος, το Τουρκόμνημα, ο Πλατύς Γιαλός, η Λιεντού ή με βότσαλο όπως η Χοχλακούρα, ο Ξηρόκαμπος, η Παπαντριά και το Μονοδένδρι.

ΠΗΓΗ:dinfo.gr

Ανάμεσα στα χωριά Χαβριάτα και Χαβδάτα της Παλικής είναι η παραλία «Λαγκαδάκια», μια μικρή αλλά πολύ όμορφη παραλία με γουλιά (άσπρα βότσαλα) όπως τα λένε οι ντόπιοι.

Όσοι την έχουν επισκεφτεί έστω και μια φορά γνωρίζουν ότι η συγκεκριμένη παραλία, με τα κρυστάλλινα νερά έχει μια μικρή ιδιαιτερότητα.Δεν ζεσταίνει ποτέ…

Ακόμα και αν η θερμοκρασία έξω είναι 45 βαθμοί Κελσίου, το νερό στα Λαγκαδάκια είναι τόσο παγωμένο, που νομίζεις ότι μόλις έχει βγει από το ψυγείο.

Τα υπόγεια ρεύματα που υπάρχουν στο συγκεκριμένο μέρος δεν αφήνουν ποτέ τη θάλασσα να ζεστάνει γι’ αυτό όποια μέρα του χρόνου και αν πάτε δεν θα καταλάβετε διαφορά..

ΠΗΓΗ:sugklonistiko.gr